اختلال تمرکز و بیش فعالی (ADHD ) شایعترین بیماری رفتاری کودکان است . در این بیماری کودک بسیار پرتحرک ، آرام وقرار ندارد ، از در ودیوار بالا می رود ، قبل از فکر کردن حرف می زند ،کارهای خطرناک انجام می دهد ،حواس پرت است و گاهی پرخاشگری دارد . این بیماری شیوع حدود ۷ در صد دارد که البته تا ۱۹ در صد هم ذکر شده است و در پسر ها شایعتر است . این بیماری در سالهای اخیر شیوع بیشتری یافته است؛ بسیاری از روانشناسان معتقدند که کاهش تحرک کودکان و یا محدودیتهای مکانی برای فعالیتهای طبیعی کودک و بازیهای کامپیوتری و تخلیه مجازی هیجانات در سالهای اخیر،به افزایش شیوع این عارضه کمک کرده است .
این کودکان به علت رفتارهای غیر عادی ، اعتماد به نفس خود را از دست می دهند ؛ این بچه ها محبوبیت ندارند ، کمتر کسی با آنها دوستی می کند عزت نفس پایین دارند ،خودشان را بد می دانند و برای جلب نظردوستانشان، لاف زنی و دروغ گویی میکنند. این عارضه نه فقط بخاطرفعالیت زیاد ودردسرهای ناشی ازآن، بلکه به سبب اختلال توجه وتمرکز که در دل این عارضه نهفته است، اهمیت پیدا کرده است ؛کودک مبتلا نمی تواند تمرکزخود را حفظ کند وبه همین دلیل با وجود ضریب هوشی مناسب و گاه بالا، یادگیری خوبی انجام نمی گیرد ودر نهایت کودک ملامت شده با سرخوردگی و کاهش عزت نفس روبرو می شود، درس را نمی فهمد ، اضطراب پیدا می کند ودر نهایت به شکست تحصیلی می رسد .
