بچه ما هیچیش نیست !!

چند ماه پیش اتفاق جالبی در کلینیک ما افتاد که خواندنش خالی از لطف نیست
یک دانش آموز حدود ۸ ساله به همراه والدین ظاهرا” اهل علم مراجعه کرده بودند که کودک ما را مدرسه برای تست رایگان ارجاع داده است ولی بچه ما کاملا خوب است واصرار عجیبی هم داشتند که به همه افراد وپرسنل ( از نگهبان گرفته تا منشی و اپراتور ) این نکته را گوشزد کنند که بچه کاملا نرمال است ! متاسفانه نتیجه تست یک اختلال توجه خفیف را نشان می داد و من مجبور شدم به آنها بگویم که این اختلال در تست فرزند شما دیده شده و اصرار اولیا ی مدرسه برای انجام تست بی مورد نبوده است . پدر دوباره سعی بر طبیعی جلوه دادن مشکلات کودک نمود و در نهایت با حالتی شبیه به قهر ،کلینیک را ترک کردند .
متاسفانه این کودک اختلال توجه وتمرکز داشت که در صورت عدم درمان می تواند منجر به شکست تحصیلی کودک شود وحتی کودک با هوش را از تحصیل باز دارد . این عارضه در دوران ابتدایی معمولا با هل دادن مادر و لطف بعضی مدارس به خیر می گذرد ولی از شروع مقطع راهنمایی ( یا متوسطه اول ) مشکلات بزرگ می شود و اغلب کودک در همین مقطع متوقف می شود .
مهمترین نکته در درمان این عارضه پذیرفتن این اختلال به عنوان یک بیماری شایع است . بسیاری از والدین با همگانی و طبیعی خواندن این مشکل سعی در انکار این مشکل دارند وبا پاک کردن صورت مسئله آن را حل می کنند و در این کش وقوس کودک متهم به تنبل و بی حواسی و … می شود ودر نهایت هم تحصیل را از دست می دهد و هم اعنماد به نفس را !